พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 8. สหธัมมิกวรรค
4. ปหารสิกขาบท
ภิกษุโกรธ ไม่พอใจ ทำร้ายภิกษุ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังทำร้าย ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อทำร้ายแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
5. ตลสัตติกสิกขาบท
ภิกษุโกรธ ไม่พอใจ เงื้อหอกคือฝ่ามือให้ภิกษุ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังเงื้อ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อเงื้อแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
6. อมูลกสิกขาบท
ภิกษุใส่ความภิกษุด้วยอาบัติสังฆาทิเสสที่ไม่มีมูล ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังใส่ความ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อใส่ความแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
7. สัญจิจจสิกขาบท
ภิกษุจงใจก่อความรำคาญให้แก่ภิกษุ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังก่อ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อก่อแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
8. อุปัสสุติสิกขาบท
ภิกษุยืนแอบฟังพวกภิกษุผู้บาดหมาง ทะเลาะ วิวาทกัน ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. เดินไปด้วยตั้งใจว่า จะฟัง ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ยืนอยู่ในที่ที่จะได้ยิน ต้องอาบัติปาจิตตีย์
